Ekinokokkoz larva aşaması, ara konakta meydana gelir, yani yutulan yumurtalar ince bağırsakta büyür. Bağırsak mukozasını işgal ederek akciğerlere, karaciğere veya diğer organlara (metacestode larvaları) giren onkosferin dışarı çıkmasına neden olur. Bir sonraki adımda, kesin konakçı, ara konağın enfekte olmuş organlarını sindirir. Protoscolices bağırsak mukozasını işgal ederek yetişkin solucanlara dönüşür. İnsanlar daha çok kontamine su ve yiyeceklerin dolaylı yoldan yutulmasıyla veya doğrudan köpeklerle temas yoluyla enfekte olabilir. Sıvı dolu kist perikist, ektokist ve endokist olmak üzere üç tabaka ile örtülür. Perikist, konakçı dokunun koruyucu reaksiyonu ile oluşturulur. Ektokist adı verilen orta lamine katman, besinlerin geçişine izin verir. Endokist adı verilen içerideki germinal tabaka kist sıvısı, kan kapsülleri, skolikler oluşturur ve ayrıca ektosistin oluşumunu sağlar.
Karaciğer en sık tutulan organken ikincisi ise akciğerdir ve vücutta ki diğer organlar daha az etkilenir. Kalp nadiren etkilense de etkilendiği zaman ölümcül olmaktadır. Sol ventrikül, muhtemelen daha zengin kan kaynağı nedeniyle sağ ventrikülden daha sık etkilenir. Ek olarak, sol ventriküldeki daha büyük miyokardiyal kitle, parazitin büyümesi için daha iyi koşullar sağlar ve burada ki hidatik kistleri genellikle subepikardiyumda bulunur. Perikardiyal boşluğa yırtılma nadirdir. Bununla birlikte, sağ ventrikülde yerleşme subendokardiyaldir, rüptür daha sıktır ve anafilaksi, pulmoner embolizasyon ve ölümle sonuçlanır.
Miyokardiyal invazyonun en yaygın yolu koroner dolaşımdır. İkinci en yaygın yol, pulmoner kistlerin rüptürü ile birlikte pulmoner venöz drenajdır ve kalp ayrıca doğrudan temasla da ilgili olabilir. Hidatik hastalığının evrimsel bir dönemi vardır; önce kistler yavaş büyür, daha sonra parazitin öldüğü ve arkasında kalsifiye, katılaşmış kist oluşturduğu bir farklılaşma dönemi başlar. Akciğerler, pediatrik hastalarda en yaygın organdır ve yetişkinler için en yaygın ikinci organdır. Akciğerlerin içindeki negatif basınç nedeniyle, kistler karaciğerdeki büyümeye kıyasla üç kat daha hızlı büyür. Echinococcus granulosus’un G1 genotipinin, diğer alt tiplere kıyasla insanları daha sık enfekte ettiği bildirilmiştir. İnsan CE’sinin genotiplendirilmesi, insan hidatidozu için kontrol yöntemlerinin planlanmasına yardımcı olabilir. Genetik alt tipleme ayrıca gelişim, antijenite ve kemoterapötik ajanlara yanıttaki çeşitliliği de açıklığa kavuşturur.
Hastalık başlangıçta asemptomatiktir ve kistler çok büyük hale gelse bile uzun yıllar asemptomatik kalabilir. Semptomatik hastalar için, semptomlar kistin lokalizasyonu ile ilgilidir. Kistler akciğerde ise öksürük, nefes darlığı veya göğüs ağrısı görülürken, karaciğer kistlerinde karın ağrısı, hepatomegali, hassasiyet, ateş ve sarılık, semptomları belirir. Kiste cerrahi müdahale veya mekanik travmaya bağlı kistin rüptürü ile hastalar anafilaktik şoka girme olasılıkları daha yüksektir. Ayrıca kist rüptürü bronş boyunca fark edilebilir, hastalar kist hidatik ve membran parçaları ile öksürük ve balgam semptomları yaşarlar. Kist rüptürü plevral boşlukta gerçekleşirse, hastalar pnömotoraks, efüzyon ve amfizem, kist vena kava yoluyla yırtılırsa, hasta tekrarlayan pulmoner emboli semptomları yaşarlar.
Hipodens lezyonlar gibi kistler, bazı durumlarda bilgisayarlı tomografi (BT) üzerinde tanısal tartışmalara neden olur. Kistik dejenerasyonu olan tümörler, nekrotik akciğer kanseri gibi uğursuz lezyonlar, metastazlar ve tüberküloz gibi enfeksiyonlar hidatik kisti taklit edebilir. Hilal işareti, soğan kabuğu, kombo işareti veya kıvrımlı membranlar gibi tipik bulgular varsa, hidatik kist (HK) için tanı oldukça basittir. Bununla birlikte, yırtılmış, çökmüş veya enfekte kistlerin katı veya daha fazla hipodens görünümü gibi atipik bulgular, tüberküloz veya neoplastik lezyonlar gibi enfeksiyonlara benzedikleri için daha karmaşıktır. Bu durumlarda MRG tanıya, ultrason periferik lezyonları teşhis etmeye ve plevra elde etmeye yardımcı olabilir.

Klinik Teşhisi

Hastalığın seyri tipik olarak yavaştır ve çoğu hasta birkaç yıldır asemptomatik hastalık seyri geçirir. Aksi takdirde, kistik yavaş büyüme oranının yılda 1-5 mm olduğu tahmin edilirken hastalar, kist yavaş yavaş büyüdükçe semptomlar geliştirir. Ekinokokkozun erken evresinde klinik belirtiler hafiftir. Daha sonraki aşamalarda, kistik komplikasyonlara bağlı semptomların ortaya çıkması ile hasarlı doku ve organlar işlevsiz hale gelebilir. Standart radyoloji, ultrasonografi (US), bilgisayarlı eksenel tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi immünolojik testlere ve görüntülemeye dayalı olarak semptomlar spesifik değildir ve tanı genellikle rastlantısaldır.

Seroloji

Serolojik tanı yöntemleri önemli bir tamamlayıcı rol oynar. Cerrahi veya farmakolojik tedavi sonrası radyolojik tanı ve hastaların takibini desteklemek amacıyla kullanılırlar. Hastalığa çok sayıda immünolojik yanıt vardır. Sağlam kistlerde hafif bağışıklık tepkisi not edilirken, karmaşık kistler (sızan veya rüptüre kistler) güçlü bir bağışıklık tepkisi gösterme eğilimindedir. Serodiyagnoz, spesifik serum antikorlarının çoklu immünodiyagnostik testlerle saptanmasından oluşur. Optimum test, yüksek hassasiyetle spesifik olmalıdır. Test duyarlılığının yanı sıra özgüllük ile ilgili olarak çeşitli serolojik testler arasında önemli farklılıklar vardır.
Rutin laboratuar uygulamalarında, dolaylı hemaglütinasyon (IHA) genellikle spesifik değildir, ham hidatik kist sıvısı kullanan enzime bağlı immünosorbent testi (ELISA) düşük spesifiklikle yüksek bir hassasiyete (% 95’e kadar) sahiptir. Her iki testin (IHA ve ELISA) eşzamanlı kullanımı % 85-96’nın üzerinde tanısal duyarlılıkla ilişkilidir. CE’li hastaların % 20’sinde yanlış pozitif serolojik bulgular ortaya çıkar ve bu, esas olarak diğer paraziter hastalıklarla çapraz reaksiyonlarla ilgilidir. Ayrıca, seronegativite oranı, nonaktif hastalık evreleri olan olgularda, otoimmün veya malign patolojiler için tedavi edilen hastalarda ve gebelik sırasında nispeten daha yüksektir.
Kemik, beyindeki ve kalsifiye kistlerdeki kistler sıklıkla immünolojik yanıt göstermez veya düşüktür. İmmünoblot analizi genellikle IHA ve ELISA bulguları kesin olmadığında kullanılır. İmmünolojik tanı, spesifik serum antikorlarının tespiti ile konur. Echinococcus granulosus, antijen B ve antijen 5 (Ag5) olan immünolojik yöntemler sıklıkla en spesifik antijenleri kullanır.

Hidatidoz (Ekinokokkoz) Tarihi

Hidatidoz, insanoğlunun bilinen en eski hastalıklarından biridir. Bu hastalık Mısırlılar tarafından, İncil Talmud’da Babillilerin bahsettiği gibi, MÖ 1534 yılına dayanan bir belgede tanımlanmıştır. Burada oluşan kisti sıvı ile dolu bir mesane olarak tanımlamışlardır. Bu hastalık, hem hayvanlarda hem de insanlarda karaciğer ve akciğerler gibi farklı lokasyonlarda farklı büyüklükte hidatik kistlerin oluşmasından kaynaklanır. Ve hastalığın ciddiyeti kist sayısına, boyutuna ve lokasyonuna göre değişir. Bu kistler hayvancılık alanında ekonomik kayıplara ek olarak insan hayatının da kaybına neden olabilir. Bu hastalığın insidansı insanlarda yüksektir çünkü riski sadece radyolojik incelemeler veya çeşitli cerrahi operasyonlar sırasında tesadüfen saptanmasıdır, ancak hayvanlarda katliamlarda rutin tespit sırasında keşfedillebilir.
Hidatidoz hastalığının nedeni iki önemli faktöre bağlıdır. Birincisi, hastalığın başlangıcından bu yana erken evrelerde enfeksiyonun bilinmesinin mümkün olmamasıdır, çünkü kistin boyutu artana kadar semptom göstermez, bu da komşu dokulara baskı yapar. İkinci faktör, terapötik araçların kaybıdır ve hastalık, metastaz evresindeki metastazının ciddiyetine çok benzerdir. Ayrıca bu kistler saç ve tırnaklar dışında vücudun her yerinde bulunur. Bu hastalık Irak’taki endemik hastalıklardan biri olduğundan insan sağılığı, ekonomik ve sosyal açısından etkisi vardır. Bu nedenlerden dolayı birçok hasta olmasına rağmen cerrahi müdahale olarak tedavi yöntemlerini araştırmak için birçok çalışma ve araştırma yapılmıştır. Bununla birlikte hastaların bazı durumları normal tedaviyi zorlaştırdığı için ameliyatla tedavi edilmektedirler.

Kaynakça:
uptodate.com/contents/clinical-manifestations-and-diagnosis-of-echinococcosis
stanford.edu/group/parasites/ParaSites2003/Echinococcus/Diagnostics%20&%20Treatment2.htm
hindawi.com/journals/bmri/2015/428205/
sciencedirect.com/science/article/pii/S0065308X16300860